Vaxtilə
xristian missionerləri Sakit okeanda Kuk adalarında yaşayan yerli
əhaliyə bədənlərinə döymə vurmağı qadağan etmişdilər. Onlar deyirdilər
ki, bu vəhşilikdir, sağlamlığa ziyan vurmaqdır. Bu günlər isə ada
sakinləri öz qədim ənənələrinə qayıtmağa başlayıblar.
Bədən
sənəti 19-cu əsrdə missionerlər gələnə qədər Cənubi Sakit okeanda
yerləşən Kuk, Tonqa və Samoa adalarının yerli sakinlərinin ümumi ənənəsi
idi. Adaların kişi döyüşçülərinin bədənləri müxtəlif rəngli döymələrlə
dolu olurdu.
Kuk adasının paytaxtı Avaruada döymə studiyasının sahibi Luter Berq deyir:
"Əvvəllər
qayıqla kimsə yaxından keçirdisə, onun döyməsinə baxıb kim olduğunu və
hara getdiyi bilmək olurdu. Siz onların Tonqadan və ya başqa adadan
olduğunu, ailələrini təxmin edə bilirdiniz".
Ustad Samoa
döyməçiləri nəslinə adi Sua Paul Sulueyp sentyabrda Yeni Zelandiyada
Uellinqton Şəhər Qalareyasını ziyarət edib orada öz qədim döymə sənətini
nümayiş etdirmişdi. Sulueyp deyir ki, Kuk adalarının da ənənələrinə
qayıtmasını alqışlayır:
" Eyni proses Tonqada da baş verir. Mənim atam oradakılara yerli ənənə texnikasını öyrədir".
Kuk
adalarının ənənələri haqqında "Keçmişin izləri” kitabının müəllifi
Tereza Manqos deyir ki, 19-cu əsrdə adalara gələn missionerlər yerli
əhalini məcbur ediblər ki, adətlərindən əl çəksinlər.
"Kuk
adalarında kimsə döymə vurdursa ya cərimə edilirdi ya da ağır
cəzalandırılırdı. Xristianlıq üçün utancverici hal idi ki, missionerlər
bəzən insanların bədənlərindən döyməni dəriləri ilə birlikdə
çıxarırdılar".
Sulueyp deyir ki, missionerlər ona görə döyməni qadağan ediblər ki, evdə vurulan döymələr ağrılı olurdu və çox qan çıxırdı.
"
Amma ənənələr o qədər güclüdür ki, onlar bunun qarşısını ala
bilmədilər. Mənə görə, bu biliyi nəsildən nəsilə ötürmək böyük şeydir.
Bu Allah vergisidir".
